από Επόμενη Μέρα – Μάιος 1985
Του Robert Sheckley
Αυτή είναι μια έκκληση. Αλλά πρώτα θα αναφέρω μερικά ιστορικά στοιχεία.
Η πιο κρίσιμη μέρα της ανθρωπότητας, όπως όλοι ξέρουμε, ήταν η 5η Απριλίου 2084, όταν ένας πύραυλος με πολλές ατομικές κεφαλές επισημάνθηκε στις οθόνες των στρατιωτικών ραντάρ. Το σημείο εκτοξεύσεως του ποτέ δεν αναγνωρίστηκε. Ο στόχος του ήταν ο δορυφόρος των Ηνωμένων Εθνών που βρισκόταν σε τροχιά πάνω από τον ισημερινό.
Οι Αμερικάνοι εκτόξευσαν τους δικούς τους ατομικούς πυραύλους για να τον καταστρέψουν, ξεχνώντας δυστυχώς να ανακοινώσουν σε κανέναν τι ακριβώς έκαναν. Οι Ρώσοι, παρεξηγώντας την αμερικάνικη ενέργεια, εκτόξευσαν τους δικούς τους πυραύλους για να καταρρίψουν τους αμερικανικούς. Ακολούθησαν οι Βρετανοί, και μετά οι Γάλλοι, οι Ανατολικογερμανοί, οι Πολωνοί και όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι υποστήριζαν πως βρίσκονταν σε αυτοάμυνα. Συνέχιζαν να λογομαχούν, ακόμα και τη στιγμή που οι πύραυλοι έσκαγαν πάνω από την ατμόσφαιρα μας.
Το ωστικό κύμα πολλών μεγατόνων που δημιουργήθηκε, σκορπίστηκε στο διάστημα. Η παγκόσμια βροχή ραδιενεργών καταλοίπων που όλοι περίμεναν δεν έγινε, γιατί η τεράστια ενέργεια της έκρηξης διέσπασε τη ραδιενέργεια σε βαρυόνια και αντιβαρυόνια, τα πιο στοιχειώδη συστατικά της ύλης. Τα βαρυόνια έπεσαν στη Γη χωρίς να πειράξουν κανέναν, και τα αντιβαρυόνια απομακρύνθηκαν στο διάστημα.
Υπήρχε όμως ένας άλλος κίνδυνος. Οι 500 περίπου μεγατόνοι που εξερράγησαν στην ατμόσφαιρα της Γης σχημάτισαν ένα σύννεφο καπνού που κάλυψε τη Γη σε ύψος είκοσι περίπου μιλίων και ήταν αδιαπέραστο από το φως του ηλίου, όπως και τα σύννεφα πάνω από την Αφροδίτη. Ο μακρύς πυρηνικός χειμώνας είχε αρχίσει.
Η Γη βυθίστηκε στο σκοτάδι. Η θερμοκρασία έπεσε ραγδαία. Υδάτινα σώματα μικρότερα από την Κασπία Θάλασσα πάγωσαν εντελώς. Χιονοθύελλες όργωναν τη Γη, αφήνοντας πίσω τους το θάνατο και την καταστροφή. Το χιόνι έπεφτε διαρκώς από το μαύρο ουρανό.
Χωρίς το φως του ηλίου, η φυτική ζωή ήταν καταδικασμένη. Χωρίς φυτά, όλα τα ζώα θα πέθαιναν, και ο άνθρωπος. Η ανθρωπότητα έψαχνε απελπισμένα για μια λύση προτού σωθούν τα αποθέματα τροφίμων και καυσίμων.
Τελικά ήταν ο Λουίτζι Φραντσέτι, ένας Ιταλός βιοχημικός, που ανακάλυψε ένα μεταλλαγμένο είδος Νορβηγικού ποντικού που μπορούσε να διατηρηθεί επ’ άπειρον, χωρίς τροφή, σε θερμοκρασίες χαμηλότερες του μηδενός. Αυτός ο ποντικός παρήγαγε ένα μοναδικό ένζυμο στο συκώτι του που σε συνδυασμό με νερό έφτιαχνε μια σύνθετη πρωτείνη που μπορούσε να διατηρήσει τη ζωή. Στη συνθετική της μορφή, αυτή η ουσία έγινε γνωστή σαν Τροφή Τύπου Ένα.
Η Τροφή Τύπου Ένα συντηρεί τώρα τον πολιτισμό μας. Η υφή της και η γεύση τηε μπορούν να τροποποιηθούν στο εργαστήριο για να ικανοποιούν κάθε γούστο. Μιας και έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε πτητικά έλαια, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στη θέρμανση και το φωτισμό. Σε άλλη μορφή μπορεί να μεταβληθεί σε ανθεκτικά οικοδομικά υλικά για σπίτια και οχήματα. Τα παραπροιόντα αυτής της κατεργασίας μπορούν να ανακυκλωθούν και να φτιάξουν νήματα μεγάλης ανθεκτικότητας. Το ύφασμ που κατασκευάζεται απ’αυτό το υλικό έχει μια στιλπνότητα που θυμίζει αυτό που οι παλιότεροι έλεγαν μετάξι. Η ευκολία της παραγωγής εξασφαλίζει τροφή, κατοικία και ρουχισμό σε όλους, κάνοντας έτσι πραγματοποιήσιμο το σημερινό, φιλειρηνικό πολιτισμό μας.
Οι ψυχοιστορικοί μας πιστεύουν πως έχουν ανακαλύψει την πιθανή αιτία των αγριοτήτων που διαπράξαμε στο παρελθόν. Είναι πεπεισμένοι πως η μεγάλη ποικιλία φαγητών και κλιμάτων είχαν μια συνεχή ανησυχαστική επίδραση στην ανθρωπότητα. Αυτή η μοιραία ποικιλία, συνδυασμένη με τη γνωστή βλαβερή επίδραση του φωτός του ηλίου, ήταν υπεύθυνη για τις φυλετικές, πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές που οδηγούσαν τους ανθρώπους στον πόλεμο και τη βία που μας βασάνιζαν τόσες χιλιάδες χρόνια.
Με τη σοφία της ύστερη γνώσης, ξέρουμε τώρα πως η συνέργεια του άμεσου ηλιακού φωτός και άλλων περιβαλλοντικών παραγόντων – οι πρόγονοι μας χρησιμοποιούσαν διάφορα πρόσθετα στα φαγητά, επέμεναν να φορούν ρούχα από φυσικά νήματα, και έκαναν τζόγκινγκ και αερόμπικ, διάφορες τελετουργίες που πίστευαν πως προάγουν την υγεία-είχαν μια υπονομευτική επίδραση στον ανθρώπινο πολιτισμό. Ευτυχώς καταλάβαμε εγκαίρως την αξία της αποφυγής φυσικών τροφών και της απόλαυσης της ευεργιτικής ακτινοβολίας των τηλεοράσεων μας. Έτσι, έχουμε γίνει μια άκρως υγιής κοινωνία- τόσο που σπάνια πεθαίνει κανείς από το κρύο προτού μπει στο δεύτερο αιώνα της ζωής του. Θωρακισμένοι από την απομυζητική ενέργεια του ήλιου μας, καταφέραμε να φτάσουμε σε μια εποχή ειρήνης και ευημερίας χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του πλανήτη μας.
Έρχομαι τώρα στον σκοπό αυτού του άρθρου. Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες μας ανακάλυψαν πως το σύννεφο του καπνού αρχίζει να διαλύεται. Αν δεν κάνουμε κάτι, και γρήγορα, θα χάσουμε το προστατευτικό μας κάλυμμα. Το φως του ηλίου θα πέσει και πάλι στη Γη, φέρνοντας μαζί του όλη τη θανάσιμη ποικιλία κλίματος, φυτών και ζώων που χαρακτηρίζουν το δυστυχισμένο μας παρελθόν. Η ανθρωπότητα θα βυθιστεί και πάλι σ’έναν δολοφονικό συναγωνισμό, έναν αχαλίνωτο ατομικισμό και σε ατελείωτους πολέμους. Δεν το λέω για να κάνω εντύπωση! Πρέπει να πάρουμε τα μέτρα μας για να σώσουμε τα σύννεφα μας τώρα, αλλιώς θα είναι αργά. Τα σύννεφα μπορεί να είναι αιώνια, αλλά πιστέψτε με, δεν είναι.
Έτσι, όταν η Χαμογελαστή Κυρία με τα Μαύρα της γειτονιάς σας σας χτυπήσει το κουδούνι και σας ζητήσει να συνεισφέρετε στον Έρανο Σωτηρίας των Συννέφων μας, μην τσιγγουνευτείτε και βοηθήστε αυτήν την τόσο ζωτική σταυροφορία. Δώστε όσα μπορείτε, και να φοράτε με περηφάνεια τη μικρή ασπρόμαυρη κονκάρδα με το σύνθημα του Εράνου:
ΔΙΑΤΗΡΗΣΤΕ ΤΗ ΓΗ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Μετάφραση: Δημήτρης Αρβανίτης